Borelioza – choroba przenoszona przez kleszcze
Borelioza to wieloukładowa choroba przenoszona przez kleszcze zakażone krętkiem Borrelia burgdorferi. Jest chorobą zakaźną, ale nie jest zaraźliwa. Oznacza to, że zakażenie nie przenosi się z człowieka na człowieka. Bakteria wywołująca chorobę musi być przeniesiona za pośrednictwem kleszcza. Przeciwko boreliozie nie ma szczepionki, tak jak w przypadku odkleszczowego zapalenia opon mózgowych.
Przeciwko boreliozie nie ma szczepionki, tak jak w przypadku odkleszczowego zapalenia opon mózgowych.
Pozostaje zatem tylko profilaktyka, czyli zastosowanie skutecznych metod zapobiegających pokłuciu przez kleszcze.
Co to są kleszcze?
- Kleszcze są niewielkimi stawonogami należącymi do pajęczaków.
- W Polsce występuje kilka gatunków kleszczy, z których niebezpieczny dla ludzi jest kleszcz pospolity .
- Kleszcze zamieszkują tereny łąk, pól, zarośli i lasów, skwery, parki. Ich aktywność zależy od temperatury otoczenia. Rozpoczyna się zwykle na przełomie marca i kwietnia i trwa do października/listopada. Szczyt aktywności kleszczy przypada na okresy: maj/czerwiec oraz wrzesień/październik.
- Kleszcze żywią się krwią, dlatego są wyposażone w narząd gębowy przystosowany do ssania krwi, zaopatrzony w liczne ząbki ustawione przeciwnie do kierunku wkłucia, co umożliwia zakotwiczenie się kleszcza w skórze człowieka .W czasie ssania krwi, kleszcz wstrzykuje do tkanek osoby ślinę, z którą przedostają się drobnoustroje chorobotwórcze.
Choroby odkleszczowe
Ponieważ kleszcze przenoszą zarówno wirusy, bakterie, jak i pierwotniaki, to pełnią rolę wektorów licznych chorób określanych jako choroby odkleszczowe.
Do głównych chorób przenoszonych przez kleszcze w Polsce należą:
- Borelioza
- Odkleszczowe zapalenie mózgu.
Z tego względu borelioza należy do chorób zawodowych.
Borelioza – przebieg kliniczny choroby
Dzieli się na fazę wczesną miejscową i rozsianą, fazę późną oraz zespół poboreliozowy. Leczenie oparte jest głównie na antybiotykoterapii, ale jest ona najbardziej skuteczna we wczesnym stadium choroby.
Kliniczne objawy boreliozy
Diagnostyka boreliozy
Jeśli pacjent nie zaobserwował u siebie zmiany skórnej w postaci rumienia, pierwszym elementem diagnostyki jest wywiad lekarski. Sama informacja o pobycie pacjenta na obszarze endemicznym staje się dla lekarza ważną wskazówką. Dobrze, jeśli pacjent pamięta, kiedy nastąpiło ukąszenie przez kleszcza, jak długo kleszcz pozostawał wbity w skórę, w jaki sposób został usunięty.
Najczęściej u pacjentów z podejrzeniem boreliozy wykonywane są testy metodą immunoenzymatyczną (test ELISA w klasie IgM oraz w klasie IgG).W przypadku pozytywnego lub wątpliwego wyniku testu, wykonuje się test potwierdzający Western-blot w klasie IgG oraz IgM. Obie te metody wzajemnie się uzupełniają.
Borelioza – leczenie
Borelioza jest chorobą bakteryjną, dlatego leczy się ją antybiotykami. Jest uleczalna, ale czas leczenia uzależniony jest od postawienia prawidłowej diagnozy; im później choroba została rozpoznana, tym dłużej trwa leczenie. Często zdarza się, że borelioza zostaje jedynie zaleczona. Jeśli u pacjentów co pewien czas powracają dolegliwości, to nie dlatego, że po raz kolejny zachorowali na boreliozę, ale przez to, że choroba nie została wyleczona do końca. Przechorowanie i wyleczenie boreliozy nie gwarantuje odporności na tę chorobę. W przypadku kolejnego pogryzienia przez zakażonego kleszcza, można zachorować kolejny raz.
Profilaktyka boreliozy
Nie ma szczepionki, która zapobiegałaby zakażeniu boreliozą.
Podstawą zapobiegania boreliozie jest ochrona ciała przed kleszczami podczas przebywania w rejonach ich występowania:
- Noszenie jasnych ubrań osłaniających skórę, z długimi rękawami, obcisłymi mankietami oraz spodni z długimi nogawkami, wkładanymi w skarpety i butów z wysokimi cholewami.
- stosowanie środków, które odstraszają kleszcze – repelentów (nanoszone na skórę lub ubranie należy stosować zgodnie z zaleceniami producenta).
- Po powrocie z lasu, pola czy łąki należy dokładnie obejrzeć ciało, zwłaszcza okolice pachwin, pach, za małżowinami usznymi, w fałdach skórnych.
- W sytuacji, gdy doszło do wbicia się kleszcza w skórę należy jak najszybciej usunąć go mechanicznie za pomocą pęsety z cienkimi końcami.
- Najtrudniejsze do usunięcia są duże, opite krwią samice kleszczy. Najważniejsze jest by uchwycić kleszcza za głowę możliwie jak najbliżej skóry oraz uniknąć uciśnięcia tułowia. Kleszcza usuwamy ciągnąc prostopadle do skóry. Gdyby w skórze pozostał fragment kleszcza, którego nie potrafimy samodzielnie usunąć, trzeba zwrócić się o pomoc do lekarza. Im szybciej kleszcz zostanie usunięty, tym mniejsze jest ryzyko zakażenia. Do zakażenia dochodzi pod koniec żerowania kleszcza, czyli nie wcześniej niż po około 24 godzinach przebywania w skórze.
- Miejsce po ukąszeniu należy oczyścić i zdezynfekować oraz obserwować przez kilka tygodni. W razie pojawienia się jakichkolwiek objawów należy zasięgnąć porady lekarskiej. Jeśli wystąpiłby rumień wędrujący w miejscu ukąszenia należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, aby zdążył obejrzeć zmianę skórną, zanim zmieni się jej wygląd lub zanim zmiana zniknie.
- Wbitego kleszcza nie można smarować np. masłem, spirytusem, itp. W takiej sytuacji do skóry człowieka wydzielane są wymiociny kleszcza wraz z drobnoustrojami i śliną, ułatwiając rozwój zakażenia.
Wykonaj badania profilaktyczne w kierunku boreliozy:
- Jeśli kiedykolwiek mogłeś/mogłaś być ukąszony/a przez kleszcza.
- Jesteś narażony/narażona na kontakt z kleszczem ze względu na charakter swojej pracy.
- Byłeś/byłaś ukłuty/a przez kleszcza i podejrzewasz zakażenie.
- przeciwnie do kierunku wkłucia, co umożliwia zakotwiczenie się kleszcza w skórze człowieka .W czasie ssania krwi, kleszcz wstrzykuje do tkanek osoby ślinę, z którą przedostają się drobnoustroje chorobotwórcze.
Pamiętaj, że wczesna diagnostyka jest bardzo ważna! Decyduje o szybszym podjęciu leczenia i zahamowaniu choroby!