/  Artykuły   /  Choroby   /  Profilaktyka raka szyjki macicy
Rap szyjki macicy - profilaktyka

Profilaktyka raka szyjki macicy

Rak szyjki macicy jest szóstym, co do częstości, nowotworem u kobiet w Polsce. Każdego roku odnotowuje się ok. 3500 nowych przypadków zachorowań. Rocznie ok. 1.700 kobiet, u których zdiagnozowano nowotwór, nie ma szans na wyzdrowienie, ponieważ zgłosiły się zbyt późno do lekarza i nie wykonały badań.

Istota raka

W zdrowym organizmie zachowana jest równowaga pomiędzy powstawaniem nowych komórek, a naturalną śmiercią innych. Czasami nadliczbowe, niepotrzebne komórki, które mnożą się w sposób niekontrolowany stanowią punkt wyjścia do rozwoju nowotworów łagodnych lub złośliwych. Tkanka nowotworów łagodnych jest podobna do normalnie występującej w danym narządzie i rzadko stanowi bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia. W pewnych sytuacjach, nieleczone zmiany o charakterze nowotworów łagodnych, mogą ulec przemianie w postać złośliwą. Komórki nowotworów złośliwych mnożą się w sposób niekontrolowany i mogą niszczyć lub zaburzać funkcję dotychczas zdrowych narządów. Ponadto wraz z krwią lub limfą rozprzestrzeniają się po całym organizmie dając tzw. przerzuty. Nieleczone nowotwory złośliwe prowadzą do wyniszczenia i śmierci.

Rak szyjki macicycytologia

Jest jednym z częstszych nowotworów u kobiet. Rozwija się długo i bezboleśnie, nie dając żadnych objawów przez wiele lat. W zależności od etapu rozwoju zmian nowotworowych medycyna wyróżnia trzy grupy:

 Zmiany dysplastyczne szyjki macicy

 Dysplazją nazywamy stan pośredni między rozrostem komórek a nowotworem złośliwym. 

Dysplazja może być wywołana wieloma czynnikami, między innymi mechanicznymi, chemicznymi, wirusowymi lub bakteryjnymi.
W odniesieniu do raka szyjki macicy dysplazja jest jego stanem przednowotworowym. Dysplazja szyjki macicy może trwać kilka lat, zanim przekształci się w raka inwazyjnego. Wcześnie wykryta dysplazja pozwala na całkowite wyleczenie.

 Rak przedinwazyjny
W momencie, kiedy komórki dysplastyczne przekształcą się w komórki nowotworowe powstaje tzw. rak przedinwazyjny.
Przedinwazyjny rak szyjki macicy obejmuje jedynie nabłonek, występujący w szyjce macicy. Zazwyczaj zmiana jest ograniczona i nie przekracza kilku milimetrów. Jest w pełni wyleczalny i raczej nie bywa śmiertelny. Trzeba jednak pamiętać, że w wielu przypadkach tego typu choroby mogą rozwijać się szybciej, np. wtedy, gdy kobieta ma obniżoną odporność albo cierpi na choroby przewlekłe.

 Rak inwazyjny
Jeżeli komórki nowotworowe zaczną wnikać głębiej i przekroczą granicę nabłonka, to wtedy mamy do czynienia z rakiem inwazyjnym.

Objawy raka inwazyjnego szyjki macicy

Czasami rak inwazyjny przebiega bezobjawowo i bywa wykryty dopiero w czasie rutynowego badania cytologicznego.

Do najczęściej występujących objawów zaliczamy:

  • krwawienia z pochwy, zwłaszcza po stosunkach,
  • krwawienia międzymiesiączkowe,
  • obfite miesiączki oraz upławy o różnym nasileniu,
  • bóle w dole brzucha i okolicy lędźwiowej,
  • częste oddawanie moczu.
Niestety są to już objawy rozsiewu raka i zarazem stadium, w którym leczenie jest trudne.

 Brak charakterystycznych objawów raka szyjki macicy we wczesnych stadiach rozwoju, przy jednoczesnym braku regularnych badań profilaktycznych, prowadzi do „cichego” rozwoju nowotworu. W raku szyjki macicy ważnymi czynnikami rokowania są: wielkość guza, stopień złośliwości, głębokość naciekania, przerzuty do węzłów chłonnych, stan zdrowia i wiek pacjentki. 

Czynniki wpływające na rozwój raka szyjki macicy

Wśród czynników predysponujących do rozwoju raka szyjki macicy wymieniamy najczęściej:

  • zakażenia wirusem HPV (najczęściej typu 16/18 oraz innymi typami wysokoonkogennymi),
  • wiek – zachorowalność zwiększa się wraz z wiekiem, szczyt zachorowań przypada pomiędzy 45 a 55 rokiem życia),
  • wczesne rozpoczęcie współżycia płciowego,
  • duża liczba partnerów płciowych,
  • duża ilość porodów,
  • palenie papierosów,
  • zmiany dysplastyczne określone jako CIN2 lub CIN3.

Wirus HPV – najczęstsza przyczyna raka szyjki macicy

hpvZa rozwój nowotworu w 99,7% przypadków, odpowiedzialny jest powszechnie występujący wirus, zwany wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV- human papilloma virus). Na zakażenie narażona jest każda kobieta, niezależnie od wieku czy trybu życia.
Istnieje ponad 100 typów tego wirusa, z których większość jest nieszkodliwa, a zakażenie przebiega bezobjawowo i ustępuje samoistnie. Około 30 typów wirusa HPV wywołuje infekcje narządów moczowo-płciowych u kobiet i mężczyzn. Tylko część z nich jest rakotwórcza i to one są najbardziej niebezpieczne dla zdrowia i życia. Do zakażenia może dojść w czasie stosunku płciowego, jak również w przypadku bezpośredniego kontaktu ze skórą osoby zakażonej. Wszystkie kobiety, które rozpoczęły życie seksualne mogą mieć kontakt zarówno z typami HPV niskiego ryzyka, jak również tymi najgroźniejszymi. Około 80% kobiet aktywnych seksualnie ulega zarażeniu wirusem HPV przynajmniej raz w ciągu całego życia.

Jak zapobiegać zachorowaniu na raka szyjki macicy?

Należy pamiętać, że raka szyjki macicy można łatwo wykryć nawet we wczesnym stadium rozwoju. Kluczową rolę odgrywa tutaj czas. Im szybciej zostaną zauważone pierwsze zmiany wskazujące na to, że w szyjce macicy może rozwinąć się nowotwór, tym większe szanse, że uda się go w pełni pokonać.

Badania przesiewowe w kierunku wykrywania raka szyjki macicy polegają na wykonywaniu badań cytologicznych wymazów z ujścia zewnętrznego kanału i z tarczy szyjki macicy. Skryning cytologiczny, ze względu na wysoką skuteczność, jest najpopularniejszą metodą badań przesiewowych. W wyniku przeprowadzenia badania cytologicznego można wykryć zmiany przedrakowe i raka we wczesnym okresie zaawansowania choroby.

system bethesda

System Bethesda

Wyniki badań cytologicznych jeszcze do niedawna opisywane były w systemie numerycznym. Obecnie funkcjonuje nowoczesny system Bethesda, dzięki któremu wynik cytologiczny przestaje być numerem, a staje się konkretnym opisem, zrozumiałym nie tylko dla lekarza, ale i dla pacjentki.
Ocena cytologiczna jest mocno ukierunkowana na rozpoznanie infekcji wirusowych, w tym wirusa HPV, który niesie ryzyko nowotworowe. Rozpoznanie tego wirusa daje szansę na leczenie bądź usunięcie zmian i w konsekwencji zmniejszenie ryzyka nowotworowego.

W skali Bethesda klasyfikacja jest następująca:

  • FI – wynik prawidłowy, nie stwierdza się cech śródbłonkowej neoplazji ani raka.
  • ASC-US – nieprawidłowe komórki nabłonka wielowarstwowego płaskiego o nieokreślonym znaczeniu – są one zmienione najczęściej w wyniku przewlekłego stanu zapalnego.
  • ASC-H – nieprawidłowe komórki nabłonka wielowarstwowego płaskiego, w których nie można wykluczyć zmian śródpłaskonabłonkowych dużego stopnia.
  • LSIL – zmiana śródpłaskonabłonkowa małego stopnia, określana również jako CIN I. Najczęściej jest to zmiana wynikająca z infekcji HPV.
  • HSIL – zmiana śródpłaskonabłonkowa dużego stopnia, czyli dysplazja w nabłonku wielowarstwowym płaskim oznaczana jako CIS, CIN II lub CIN III.

Zmiany typu ASC-US, a nawet CIN I, czyli małe zmiany dysplastyczne poddaje się leczeniu zachowawczemu, bez konieczności ingerencji chirurgicznej, ponieważ są to zmiany zapalne o różnym stopniu nasilenia.
W przypadku wyniku HSIL, czyli CIN II, CIN III musimy liczyć się z leczeniem chirurgicznym. Te zmiany wymagają dalszej diagnostyki.
Jeśli w badaniu stwierdzone zostaną komórki rakowe, w opisie podana będzie taka informacja.

Warto pamiętać, że nawet w przypadku stwierdzenia obecności komórek nowotworowych wyleczalność wynosi 95-98%. Efektywność leczenia spada, jeśli dochodzi do rozwoju raka inwazyjnego z naciekaniem. Dlatego cytologia i system Bethesda ma za zadanie wykrywać zmiany jak najwcześniej, określać typ zmiany, by jak najszybciej doprowadzić do jej usunięcia.

Badanie kolposkopowe

W przypadku stwierdzenia zmian o charakterze dysplastycznym, należy w celu weryfikacji wstępnego rozpoznania wykonać badanie kolposkopowe z celowanym pobraniem wycinków do badania histopatologicznego.
Kolposkopię przeprowadza się przy pomocy specjalnego aparatu wyposażonego w lupę, która umożliwia oglądanie szyjki macicy w od 3 – 40 krotnym powiększeniu. W ten sposób lekarz może określić stan nabłonka szyjki czy też jego strukturę. Dopiero po przeprowadzeniu wszystkich niezbędnych badań i otrzymaniu potwierdzenia w postaci wyniku histopatologicznego możliwe jest ustalenie ostatecznej diagnozy oraz podjęcie odpowiedniego leczenia.